Audycja
«1992-07-25»
Trójka Pod Księżycem

Komentarz

Była to ostatnia (lub jedna z ostatnich!) "Trójka Pod Księżycem", jaką Tomasz poprowadził przed operacją i rekonwalescencją. W programie m.in.: The Cure - "Cold", Bad Company, Chris Isaak, Camel, Closterkeller. Serwis III Władysław Jurkur

Audycja dzięki

Opis

Camel, ta gitara Andy'ego Latimera potrafi wyrazić więcej niż większość poetów świata, a już na pewno więcej niż zwykłe słowa. Dlatego ten instrumentalny utwór o "Powracającym Podróżniku", po prostu powraca, za każdym razem, gdy mam Państwu coś ważniejszego do powiedzenia, a nie wiem jak to powiedzieć (...)

Marillion...

Czy było to latem kiedy wyschła rzeka?
A może zbudowali kolejną tamę?
Strach przed ujrzeniem płatka śniegu w czerwcu
Mógł być wtedy źródłem ulgi
Tak bardzo Cię kocham
Kiedyś dawno temu, płakałem
Lecz to ja zdecydowałem się wyruszyć w drogę
I zniknąć za horyzontem
Choć podobno tylko ptaki zdolne są żyć tak wysoko

Udałem więc, że mam skrzydła
Wzleciałem w powietrze
Pofrunąłem do miejsc, których nie widziały nawet chmury
I znalazłem się zbyt blisko piaszczystych równin
Gdzie tysiące miraży, pasterzy kłamstw
Zmusiły mnie do wylądowania i przebrania się
I teraz na zawsze wśród piasków
Przestaję już wierzyć w istnienie morza

Jeśli ta pustynia jest wieczna, powiedz mi, jaki czeka mnie los. Może sam zamienię się w deszcz? Pamiętam dzień, w którym się spotkaliśmy.

Spacerowałem sobie po parku
Słuchając szumu polewaczek
Spryskujących wodą trawniki
I wtedy usłyszałem dzieci śpiewające piosenkę
Taką, jaką, zawsze chciałem dla Ciebie napisać.

Lawendy błękitne, lawendy zielone
Gdy będę królem
Ty będziesz królową.
Jestem Twoim dłużnikiem za tę miłość...

Gdy Cię dotykam czuję jak drżysz
A Twoje serce bije silniej
Jesteśmy sami w tym zatłoczonym pokoju
Dziś wieczór coś się wydarzy
Coś co wydarzyć się nie powinno
Ale ten sam płomień ogrzewa i Ciebie i mnie

Widzę ogień na wodzie
Widzę blask w Twoich oczach
Za późno już
Słońce spaliło mnie w swoim ogniu 

Kiedyś, dawno temu
Kiedy byłaś moja
Pamiętam jak niebo
Odbijało się w Twoich oczach
Ciekaw jestem gdzie jesteś teraz
Czy kiedykolwiek jeszcze myślisz o mnie
Choć raz
W swoich najbardziej szalonych marzeniach

I gdy muzyka gra
Gdy słucham utworów, których słuchaliśmy razem przed laty
Gdy słucham tych słów pełnych smutku
Słyszę wciąż ten sam dźwięk
Za którym muszę iść

Dzisiejsza noc, dzisiejsza muzyka, to wszystko wspomnienia. Uczucia zamienione na dźwięki.

Jeszcze jedno doświadczenie
Jeszcze jeden zapis w pamiętniku
Jeszcze jedno emocjonalne samobójstwo

Na pewno będzie ich jeszcze wiele, w końcu umierać można w nieskończoność, a najgorsze to nie móc umrzeć. Ale jak śpiewa zespół Nazareth, lepiej jest kochać i stracić, niż nie kochać wcale...

Ja cały w bliznach
Ty odwrócona plecami
Zwinięta niczym embrion
Przyjmujesz inną twarz
Ktoś inny będzie Cię całował

Ogarnął mnie straszliwy chłód
Gdy przeszedłem na drugą stronę lustra
Wszystko jest zimne, zimne jak życie
Czy nikt już nie zdoła Cię uratować?
Wszystko jest zimne, zimne jak milczenie
A Ty nie wypowiesz już ani słowa
Twoje imię niczym lód w moim sercu

Anna, Twoje imię niczym lód w moim sercu. Byłaś jak narkotyk, po którym odtrucie ciągnie się latami w lodowatym bólu.

Ale kiedy mnie nie widzisz, nie istnieje
Teraz zrzucę z siebie cień lepszego człowieka
To co widzisz teraz, to coś czego nigdy nie miałaś
Nie istnieje, gdy mnie nie widzisz
Nie ma mnie, gdy nie ma Ciebie
Czego oczy nie widzą, o to serce nie boli, podobno

Jeśli wierzysz w potęgę magii
Może uda mi się wpłynąć na Ciebie
Jeśli musisz w kogoś wierzyć
Po prostu udawaj, że wierzysz we mnie
Żyliśmy w świecie marzeń
I chmury przysłoniły nam słońce
W gniewie poddaliśmy się
I wszystko zniszczyliśmy

Tak więc dobrze, niech będzie jak chcesz
Nie odpowiadaj na moje wołania
Nie przerywaj milczenia
Zostań sobie na swojej wyspie
Nie wpuszczaj mnie na nią
Ale uciekając czy uda Ci się
Zmienić to co robiliśmy
To co mówiliśmy

Każda noc jest jak ciężki dzień. Każdy dzień jest jak mroczna noc. Miłość zamienia się w nienawiść. Nienawiść staje się obojętnością. Wspomnienia, przekleństwem - martwą strefą.

Dla mnie i dla moich wspomnień, czas może stać w miejscu i stoi w miejscu, ale tak naprawdę to płynie nieubłaganie do przodu i właśnie zbliża się godzina pierwsza.

Żeby tak móc spać wiecznie. Moje życie to niebyt, a wspomnienia o Tobie to martwa strefa.

Kulę się gdzieś w zakamarku mojej duszy
Za paznokciami mam krew
Od desperackich prób wspięcia się po otaczającym mnie murze
Zraniłaś mnie do głębi
A ja szukam najmniejszego choćby powodu, żeby Ci wszystko wybaczyć

Twoje życie było grą cieni, która mnie zauroczyła
Teraz moje stało się grą cieni

Nie do wiary, że oddaliliśmy się od siebie tak bardzo
Widzę już wszystko tylko przez pryzmat gniewu
Który ogarnia mnie
Gdy ktoś wspomni Twoje imię

Gdybym tylko był cierpliwy, gdybym tylko miał czas
Gdybym wiedział kiedy podejmiesz tę decyzję
Gdybym Cię słuchał, gdybyś tylko poprosiła
Gdybym wiedział, że to wszystko nie wytrzyma próby czasu

Może gdybym się starał
I wiedział co robić, to by nie umarło
Może byłem egoistą, może byłem ślepy
Może byłem w błędzie, a Ty miałaś rację

Czy to ja stanowiłem problem, czy to ja zadawałem ból?
Odeszłaś, żeby mnie nie ranić, czy żeby mi zademonstrować
Że mnie kochałaś, a razem byliśmy samotni?

Chciałbym krzyczeć, krzyczeć, wyrzucić to z siebie...

Oto i my lub raczej o to ja, całkiem sam
Widzę to co kiedyś dzieliliśmy między sobą
Jestem wręcz oszołomiony tymi wspomnieniami
Naprawdę mogło być aż tak dobrze?
Cóż, jednak moje szanse przeleciały mi przez palce jak piasek

Niemal oślepia mnie ciepło tego, co wciąż jest we mnie
I smak tego co przepełnia moją duszę
Jednak jestem w środku martwy, bo stoję tu samotnie
Przebierałem się w nastroje jak w różne ubrania
Ale właściwego nigdy nie było pod ręką

Utraciłem Cię, nawet nie wiem jak
Krainę czarów skuł lód
Rzeczywistość jest nierzeczywista
A bez Twojego uśmiechu nie mam kryjówki
I wiem, że nigdy jeszcze nie płakałem, tak, jak zapłaczę za chwilę

Zatem spoglądam przez łzy
I serce mi krwawi, że takim możesz mnie odnaleźć
Lub że ja zdołam Cię zapomnieć
I zobojętnieć całkowicie
Ale nie, to niemożliwe, te słowa wciąż powracają
Kocham Cię, Anno

Pamiętam, że zawsze lubiłaś burzę
Teraz ilekroć słyszę jak deszcz bije w mój dach
Tęsknię za Twoją miłością
Ilekroć spoglądam w niebo
Zadaje sobie pytanie
Dlaczego?
Chcę poznać prawdę
Jestem już jej bliski
Ale wymyka mi się z rąk
I znika niczym ślady stóp na piasku

Moje życie to gra cieni. Wspomnienia o Tobie to martwa strefa. Czasem staram się żyć tymi wspomnieniami i jestem coraz bardziej martwy.

A czasem zaczynam wierzyć
Że myliłem się wątpiąc
Że dam radę bez Ciebie
 

Powiedziałaś mi kiedyś 
Nigdy nie będziesz sam
Zostanę i nigdy nie odejdę
Miało to znaczyć - na zawsze
Wtedy mogłem Ci wierzyć
Ale teraz już nie wierzę
Nie chcę o tym mówić
Nie chcę już szukać rozwiązania
Z bólem jest do twarzy innym, po to są...

Wątpiłem, że dam radę bez Ciebie
Ale chyba się myliłem
Myliłem się, a może nie?
Czas pokaże, a może nie?

W każdym razie Stationary Traveller, chyba już nie powróci. Kiedyś miała to być podróż we dwoje, ale teraz widzę, że przez cały czas byłem sam. Czas zakończyć te podróże księcia po świecie pełnym cieni.

To ja byłem dotąd Twoim przewodnikiem
Dzięki mnie wiesz wszystko, to ja nauczyłem Cię czuć
Nikt jednak nie może poznać mojego imienia
Bo nikt nie zrozumie
Zabijasz to czego się boisz
A boisz się tego czego nie rozumiesz

Raz jeszcze wezwałem Twoje imię, bo czas na mnie
Od teraz Ty też będziesz już całkiem sama
Mieliśmy jeszcze szansę, ale teraz przepadła
Wiedziałem, nie zrozumiesz tego
Bierz co Twoje i niech Cię diabli

Tak kończą się podróże księcia. Tym księciem z wymyślonej przez siebie bajki, byłem ja. A więc to chyba także mój koniec. Przez cały czas tylko zastanawiam się - kim była Ona? Kim jest teraz? Jedną z wielu dziewcząt, które dziś obchodzą imieniny. "She knows, I know and You know"...

I to by było wszystko na dziś. Nasze następne nocne spotkanie - 22 sierpnia. Do usłyszenia. Dobranoc.

Utwory z audycji znajdziesz na płytach:

Camel - Pressure Points - Camel Live In Concert (1984)

Camel - Stationary Traveller (1984)

Chris De Burgh - Into The Light (1986)

Closterkeller - Blue (wersja angielska) (1992)

Fish - Vigil In A Wilderness Of Mirrors (1990)

Genesis - A Trick Of The Tail (1976)

Genesis - Duke (1980)

Julee Cruise - Floating into the Night (1989)

Marillion - Missplaced Childhood (1985)

Marillion - Clutching At Straws (1987)

The Alan Parsons Project - Ammonia Avenue (1984)

The Cure - Pornography (1982)

The Cure - Wish (1992)

The Sisters Of Mercy - Vision Thing (1990)

The Sisters Of Mercy - Temple Of Love /CDS/ (1992)

Komentarze/recenzje

Tomek zwierzył się słuchaczom, że ciężko mu było zasiąść do maszyny, aby przetłumaczyć teksty THE CURE, bowiem ostatnio większość czasu musiał spędzać w pozycji horyzontalnej (ze względu na wspomniane dolegliwości kręgosłupa).

Można przyjąć z 100% odpowiedzialnością, że ta Trojka była ostatnia TpK jaka Tomek prowadził przed operacją stawu kolanowego i kręgosłupa.

Tomasz mówił, że miał problemy z przygotowaniem tejże audycji, była to wszak ostatnia (lub jedna z ostatnich!) "Trójka Pod Księżycem", jaką poprowadził przed operacją i rekonwalescencją! Nadmieniał wówczas nawet, że słuchacze traktują go jak wyrocznię, on zaś sam boryka się z problemami, które wielokrotnie go przerastają, a teraz musi udać się "pod nóż", aby w ogóle móc się poruszać!

Noc z 25 na 26 lipca 1992 roku. W audycjach Tomasza ów termin zawsze był wyjątkowy - wtajemniczeni doskonale wiedzą dlaczego. Tym razem jednak - może na skutek czekającej go wkrótce operacji? - Tomasz przeszedł samego siebie. Zaserwował nam trzygodzinną eskapadę w bliższą i dalszą przeszłość, snując opowieść o własnej utraconej miłości, którą sam określił jako podróż Księcia po świecie pełnym cieni. Całość, zilustrowana wysmakowaną muzyką oraz wyśmienicie przełożonymi tekstami, układa się w jedną z najpiękniejszych muzyczno-literackich opowieści, jakie Tomasz kiedykolwiek popełnił.