Pink Floyd - The Final Cut
«1986-10-14»
Klub Płytowy (Stereo)

Komentarz

Pink Floyd - "The Final Cut" (1983)

Audycja dzięki

AkoBe - data

Vampirek - komentarz - treści komentarzy

Jaśko Marcin - opis

Maciej Skulski - pochodzenie

Opis

1. Komentarz Tomasza (brak)

2. Pink Floyd - The Post War Dream

3. Pink Floyd - Your Possible Pasts

4. Pink Floyd - One of the Few

5. Pink Floyd - The Hero's Return

6. Pink Floyd - The Gunners Dream

7. Pink Floyd - Paranoid Eyes

8. Komentarz Tomasza (brak)

9. Pink Floyd - The Fletcher Memorial Home

10. Pink Floyd - Southampton Dock

11. Pink Floyd - The Final Cut

12. Pink Floyd - Not Now John

13. Pink Floyd - Two Suns in the Sunset

14. Komentarz Tomasza (niekompletny, brak końcówki)

Pink Floyd - "The Final Cut", czyli "Requiem For The Post War Dream" - "Ostatnie cięcie/Requiem Dla Powojennego Marzenia". Wszystkie tytuły raz jeszcze: "The Post War Dream" - "Powojenne marzenie", "Your Possible Pasts" - "Wasze prawdopodobne przeszłości", "One Of The Few" - "Jeden z niewielu", "The Hero's Return" - "Powrót bohatera", "The Gunners Dream" - "Sen artylerzysty", "Paranoid Eyes" - "Paranoiczne oczy", "The Fletcher Memorial Home" - "Dom pamięci Fletchera", "Southampton Dock" - "Port w Southampton", "The Final Cut" - "Ostatnie cięcie", "Not Now John" - "Nie teraz John" i "Two Suns In The Sunset" - "Dwa słońca o zachodzie". David Gilmour, Nick Mason i Roger Waters, już bez Richarda Wrighta. A towarzyszyli im: Michael Kamen - na fortepianie i harmonii, Andy Bown - na organach Hammonda, Ray Cooper - na perkusji, Andy Newmark - na perkusji w utworze - "Two Suns In The Sunset" i Raphael Ravenscroft - na saksofonie, a także orkiestra symfoniczna, którą dyrygował Michael Kamen. Proszę Państwa, obiecałem fragmenty tekstu z tej płyty, takie jakby streszczenie.

Powiedz szczerze, powiedz mi dlaczego ukrzyżowano Jezusa?
Czy właśnie dlatego umarł tatuś?
A może dla ciebie? Może dla mnie?
Czy zbyt często oglądałem telewizję?
Czy to jest cień oskarżenia w twoich oczach?
Gdyby nie ci Japończycy
Tak świetnie budujący okręty,
Porty na rzece Clyde byłyby wciąż otwarte
Jednak dla nich życie nie może być zabawne
Z kraju wschodzącego słońca
Gdyż wszystkie ich dzieci popełniają samobójstwa
Co takiego zrobiliśmy, Maggie, co zrobiliśmy?
Co zrobiliśmy Anglii?
Czy mamy krzyczeć, czy mam wrzeszczeć
"Co stało się z powojennym marzeniem?"
Maggie, co takiego zrobiliśmy?

Fruną za wami wasze prawdopodobne przeszłości
Jedni z nas promiennoocy i szaleni, inni przerażeni i zagubieni
To ostrzeżenie dla wszystkich
Aby pomyśleli o swoich prawdopodobnych przyszłościach
W zapomnianych miejscach maki splatają się
Z wagonami stojącymi w oczekiwaniu na następny raz

Czy pamiętasz mnie? Jacy byliśmy?
Czy myślisz że powinniśmy być bliżej?

Gdy jesteś jednym z niewielu
Którzy stanęli na swych nogach
Co robisz aby związać koniec z końcem?
(Ucz)

Zmuś ich by oszaleli
By byli smutni
By dodawali dwa do dwóch

Zrób z nich mnie
Zrób z nich ciebie
Zmuś ich aby robili to co ty chcesz

Zmuś ich do śmiechu
Do płaczu
Każ im położyć się i umrzeć

Boże, o co tutaj chodzi?
Staram się doprowadzić do porządku tych małych niewdzięczników
Gdy byłem w ich wieku, pogasły wszystkie światła
Nie było wtedy czasu aby jęczeć i rozpaczać

Kiedy wróciliśmy z wojny
Sztandary i flagi wisiały na wszystkich drzwiach
Tańczyliśmy i śpiewaliśmy na ulicach
A dzwony kościelne biły
Lecz płonąc w mym sercu
Wciąż tli się wspomnienie
Ostatnich słów umierającego artylerzysty

Frunąc w dół, poprzez chmury
Na moje spotkanie wybiegają wspomnienia
Między wrotami niebios
A zakątkiem obcego pola w obcym kraju
Miałem sen

Żegnaj Max, żegnaj Mamo
Po mszy, gdy powoli podchodzisz do samochodu
A srebro w jej włosach błyszczy w zimnym, listopadowym powietrzu
Słyszysz bicie dzwonu i dotykasz żałobnej wstążki w klapie marynarki
Łzy gromadzą się w oczach aby spaść na twój wygodny kołnierz
Bierzesz jej delikatną dłoń
I wciąż śnisz

Noc w noc tułając się po moim mózgu
Jego sen doprowadza mnie do obłędu

W zakątku obcego pola, w obcym kraju
Śpi dziś artylerzysta
Co się stało, nie odstanie się
Nie możemy wymazać tej ostatniej sceny
Szanuj jego sen

Zaciśnij wargi, nie pozwól aby wypadła ci tarcza
Schwyć mocno swoją kuloodporną maskę
A jeśli spróbują zniszczyć twoje przebranie swymi pytaniami
Musisz się schować
Za oczami paranoika

Wierzyłeś w jego powieści o sławie, bogactwie i chwale
Teraz gubisz się w alkoholowych oparach swego średniego wieku
Szczęście w raju okazało się być zbyt wysoko
Więc ukrywasz się
Za łagodnymi, brązowymi oczami

Rozstali się w '45-tym
Nikt się nie odzywał, nikt się nie uśmiechał
Było zbyt wiele pustych miejsc w szeregu
Zgromadzeni przy grobie Nieznanego Żołnierza
Przysięgli wszyscy z ręką na sercu
Zaprzestać na zawsze wojny
A teraz ona stoi w porcie w Southampton
Z chusteczką w dłoni
Jej letnia sukienka lepi się do jej ciała w deszczu
W cichej desperacji z palcami zaciśniętymi
Na wyślizgującym się sterze
Dzielnie macha chłopcom na pożegnanie

I wciąż ciemna plama powiększa się
Na ich plecach
Nieme przypomnienie pola pełnego maków i grobów
A gdy skończyła się walka
Zużyliśmy wszystko co oni zrobili
Lecz w głębi naszych serc
Czuliśmy tej ostatni cios

I proszę Państwa ostatnie słowa z tej płyty, bardzo ważne:

Gdy topi się przednia szyba
Moje łzy parują
Pozostaje jedynie sadza
W końcu rozumiem już uczucia niewielu z nas
Popiół i diament
Wróg i przyjaciel
Jesteśmy sobie równi w końcu
Tak więc jeśli będzie wojna
To wszyscy będzie sobie równi w końcu

To jest największe...najważniejsze przesłanie tej płyty. Dziękujemy serdecznie za uwagę (...)

Płyty wykorzystane w ramach audycji

Pink Floyd - The Final Cut (1983)